جولای خدا

اول ژانویه 2020 هست و من باز مسقط...همش شده افسوس خوردن و فکر کردن.فکر چیزهای بیهوده و بی نتیجه. حرص از عملکرد اطرافیان و شاید خودمسختی این روزها گاهی امانم رو بریده اما همچنان امیدوارم که خدا هست.به جولای خدا...

شب جمعه گاهی هم آرامش داره. گاهی هم آرزو داره. گاهی هم امید داره. گاهی هم خاصه

شب جمعه هنوز تو مسقط و هزار فکر و خیال.

حکمت رو بعدا می فهمم. اما الان دوست دارمیه وقتایی مال خودم باشه. مال خودم و خدام. نه هیچ چیز دنیوی دیگه.

میدونم دورم از این حرفا اما زدنش و نوشتنش هم برام آرامش بخشه... راز آرامش امشبم بعدا می فهمم.

اما خدا پیشمونه، همین نزدیکی...

جولای خدا...

صبح هایی که میشینم تنها تو دفتر و دعای عهد گوش می دم.

خلوتش رو دوست دارم. آرامشش رو دوست دارم. 

داره میگذره. سخت و نفس گیر اما میگذره. 

چقدر زندگی این دنیا ساده و چقدر پیچیدست. یه دور باطل هیجان انگیز...

پس شکر

 

جولای خدا...

از اون گاهی ها شده...

بعدش رو خیلی یادآوری کن... 

اما الانه فقط می خواد که بشود...

آخدا سخته 

جولای خدا...

یلدای امسال هم قاطی این همه ناراحتی اومده...

یلدای 91 که فردا صبحش اعزام بود رو یادم نمیاد.

یلدای 93 رو دوست ندارم و شاید دیگه خاطره ای از یلدا نداشته باشم...

 

جولای خدا...